De zonnestralen schijnen langzaam langs het gordijn de kamer binnen. Het doet mij denken aan een mooie lente ochtend. Ik heb mijn ogen nog dicht en ik hoor de vogeltjes fluiten.. Iets wat ik het allermooiste vind, wanneer ik ‘s ochtends wakker wordt. Het mooie weer is duidelijk in aantocht. Stiekem maakt mijn hart een sprongetje, want wat kan ik enorm genieten van een warme zomer avond bij ons thuis op het terras met een wijntje, het haardvuur aan en goed gezelschap. Gewoon genieten van elkaar niets meer.. niets minder!
Het groen komt weer tevoorschijn. De bomen staan weer in bloei.. (Oké dat is mooi, maar voor de hooikoorts iets minder..haha.) Er ontstaat weer een soort vibe. Geen idee waar het precies aan ligt. We krijgen weer een lekkere dosis vitamine D. Mensen zijn weer vrolijk. Er komt weer leven in de brouwerij en de lammetjes worden weer geboren. Elke lente lijkt wel een soort van reset van het jaar, voor mij in elk geval wel.
Wanneer het zonnetje weer begint te schijnen ga ik graag wandelen in het bos. Dat ga ik dit jaar zeker weer doen. Al is het wandelen misschien wel van een ander kaliber met een kinderwagen of draagzak. Maar daarom vast en zeker niet minder leuk. Ik kijk uit naar de tijd dat Job kan lopen. We samen met Frits naar het bos kunnen. Onze wandeling ongetwijfeld honderd keer langer duurt, omdat we stil staan bij wat er allemaal groeit en bloeit en we genieten van het hier en nu.
Laten we hier vooral even bij stilstaan, bij het “nu.” We worden allemaal getroffen door het corona virus. We zitten thuis met de kinderen, waarbij we jongleren tussen; werk, thuisscholing en vermaak. Of zitten thuis met kindjes die nog veel te jong zijn om alles bewust mee te maken. We hebben te maken met angst, angst om ziek te worden of zijn bang dat een dierbare iets overkomt. We zijn dierbare verloren of vechten van dag tot dag. Voor jullie allemaal, heel veel sterkte en kracht.
Ook in ons huisje gaat dit niet onopgemerkt voorbij. Godzijdank zijn wij er allemaal weer bovenop en met een kleine knik in de conditie is de schade qua gezondheid gelukkig nihil.
Om niet in de treurigheid te blijven hangen moeten we door! Elke dag bedenk ik één ding wat positief is in ons leven en probeer daar dan even bewust bij stil te staan. Gewoon om die positieve lente vibe even kracht bij te zetten ;). De mooie kant van deze crisis vind ik dat we bewust worden van wat er echt belangrijk is in het leven. Het samen zijn, verbondenheid en liefde.
Vandaag heb ik dubbel genoten van Job. Voor het eerst lachte hij van oor tot oor, met heel veel geluid en een schaterlach. Als een trotse (kleine) grote stoere jongen zat hij daar op zijn nieuwe schommel, ontzettend hard te lachen om Frits die een bal vangt. Het zit hem in de kleine dingen van het leven he ? Mooi hoe zo’n kleine uk je dat even laat beseffen.
Ik hoop dat we met zijn alle snel weer kunnen genieten van etentjes buiten de deur. We weer IJsjes kunnen eten bij de ijscoboer. Drankjes kunnen drinken op het terras. Zomeravonden kunnen genieten met vrienden in de tuin. De ondernemers weer kunnen steunen en dat ik weer veel lieve gezinnen mag fotograferen.
Dat samen zijn ook echt weer samen zijn wordt. En dat zorgen voor elkaar, niet als sneeuw voor de zon weer verdwijnt.
Wees lief voor elkaar en ik hoop tot heel snel <3
Liefs, Anne